Arnhem staat niet bekend als een rood bolwerk. De bevolking was van nature weinig geneigd zich tot het gedachtengoed van Karl Marx te bekeren. Daarvoor was ze lange tijd te welgesteld, te liberaal. De bouw van de villa’s van de teruggekeerde kolonialen en de snelle bevolkingsgroei had bouwvakkers en grondwerkers jaren lang werk verschaft. Tot de komst van de ENKA was er nauwelijks industrie. Toch kleurde het liberale ‘Haagje van het Oosten’ na 1880 langzaam rood toen de bouwwerkzaamheden stagneerden met grote werkloosheid binnen de stadsgrenzen als gevolg.
Na de invoering van het algemeen kiesrecht kleurde de stad zelfs dieprood, toen de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij de grootste was geworden. Dat Arnhem, een middelgrote provinciestad, in het Nederlandse socialisme een toonaangevende rol speelde, was niet in de laatste plaats te danken aan haar gedreven voormannen. De Gelderse hoofdstad mocht eind negentiende en begin twintigste eeuw een aantal van Nederlands spraakmakendste socialisten tot haar inwoners rekenen. Aan de komst van die eersteklas rode agitatoren is het te danken dat het socialisme in Arnhem vleugels kreeg: Johannes Methöfer, Adrianus van Emmenes, Tjerk Luitjes, Willem Helsdingen, Louis Hermans en Reinier Brugman. In dit boek worden leven en werk van deze ooit zo beroemde Arnhemmers afgestoft en opnieuw belicht.
Rode Kopstukken is verkrijgbaar bij https://uitgeverijparkstraat.nl/
